เมื่อวาน (4 มกราคม 2018) เป็นอีกครั้งในรอบเกือบปีที่มีโอกาสกลับไปถิ่นเกิดกลางกรุงเทพมหานคร นั่นก็คือบางรัก เป็นความสุขลึกๆ ครับที่ได้ย้อนนึกถึงอดีตวัยเด็กถึงแม้บางรักจะเปลี่ยนไปมากจนแทบไม่เหลือสภาพเดิมๆ ให้เห็น
เพื่อหลีกปัญหารถติดผมเลือกไม่นำรถไปเองแต่ใช้เส้นทางเดิมๆ ซึ่งคุ้นเคยด้วยการนั่งเรือข้ามฟากที่ท่าสาทร ซึ่งพัฒนาไปไกลมากจากเดิมที่เรือข้ามฟากนั่งได้ประมาณ 10 คนเท่านั้น ถือโอกาสรำลึกถึงคลองสาทรในอดีตที่เคยมีต้นไม้ใหญ่ริม 2 ฝั่งคลองตั้งแต่บางรักจนถึงสวนลุมพินีซึ่งปัจจุบันคนทั่วไปก็แทบจะไม่รู้ว่ายังมีคลองอยู่ เพราะถูกบังด้วยเส้นทางรถไฟฟ้า ในขณะที่บ้านทรงโบราณที่ปลูกต้นไม้ดอกสวยริมรั้วตลอดแนวถนนสาทรเหนือและใต้ ก็แปรสภาพเป็นตีกระฟ้าไปเกือบหมด
สิ่งหนึ่งที่บางรักยังมีอยู่ก็คืออาหารอร่อย มีทั้งร้านเก่าดั้งเดิมอายุเกินครึ่งศตวรรษที่ยังขายดีอยู่จนปัจจุบัน เช่นเป็ดย่างประจักษ์, แสนยอดโภชนา, ขนมไทยบุญทรัพย์, ขนมไทย ส.บุญประกอบ, ขาหมูเจริญแสง, ขาหมูตรอกซุง, ขนมปังปั้นลี่, โจ๊กปริ๊นซ์ ฯลฯ และร้านใหม่ๆ ที่เปิดขึ้นมากมายซึ่งก็ขายดีไม่แพ้กัน
แต่คนรุ่นสว. (สูงวัย) อย่างผมก็ยังอยากชิมรสชาดสุดยอดอาหารหลายๆ ร้าน ที่เลิกราไป เช่น อาหารไทยข้าวแกงตลาดหลวง, ขนมปังนำเสริมข้างๆ ด้านหลังโรงพยาบาลเลิดสิน, ราดหน้าหลังตลาดบางรัก, ขนมผักกาดสูตรโบราณข้างตลาด และอีกจำนวนมากที่ปิดตัวไปพร้อมตลาดบางรักซึ่งถูกแทนที่ด้วยห้างสรรพสินค้าโรบินสัน
หลังเสร็จธุระที่บ้านญาติแล้ว ผมถือโอกาสแวะพูดคุยกับเพื่อนสมัยเด็กหลายคนและปิดรายการด้วยการตัดผมที่ร้านเก่าแก่ย่านถนนศรีเวียง ซึ่งผมเป็นลูกค้าตั้งแต่ 6 ขวบจนถึงอายุ 30 ปีซึ่งเป็นปีที่ผมย้ายจากบางรัก ที่ไม่น่าเชื่อก็คือเจ้าของร้านซึ่งน่าจะเข้าวัย 70 แล้ว (ไม่ได้รับหน้าที่ช่างแล้ว) ยังจำผมได้แม้จะไม่ได้ใช้บริการมานานมากๆ
ภาพประกอบวันนี้ เป็นอาหารมื้อเช้าแต่กินตอน 10 โมงที่ร้าน เฮงราดหน้าตรงข้ามโรบินสัน, มื้อกลางวันตอนบ่าย 2 ที่ร้านขาหมูตรอกซุง และบรรยากาศท่าน้ำสาทรตอนบ่ายๆ ครับ
VIDEO
